Last updated on January 27, 2025
Die wekker lui. Dis vyf-uur die oggend en die son het nog nie eers gedink om op te kom nie. Ek rol om in my bed, en deur die venster sien ek net die donker lug met ‘n enkele ster wat nog flikker.
“Ag nee, dis Maandag,” dink ek hardop.
In die kombuis staan my koffiemasjien. Een druk op die knoppie en die masjien begin saggies grom soos dit die bone maal. Die geluid van vars bone wat transformeer na oggendkoffie is soos ‘n simfonie vir my ore. Die reuk van vars gemaalde koffie begin stadig deur die huis kruip.
Ek onthou skielik hoe my pa altyd gesê het: “Seun, daar’s twee maniere om na ‘n Maandag te kyk. Jy kan òf opstaan en sê dis weer ‘n vervlakste Maandag, òf jy kan opstaan en sê dankie dat jy nog ‘n Maandag het om te beleef.”
My foon se skerm lig op met nuwe kennisgewings. Trump se inhuldiging domineer die nuus, die XRP mark het weer wilde skommelinge deur die nag gewys – op en af soos ‘n mallemeule. Dan vang ‘n fassinerende berig my oog oor hoe Indië dit regkry om 400 miljoen pelgrims by die Maha Kumbh Mela fees te akkommodeer – ‘n verstommende mengsel van antieke tradisie en moderne tegnologie wat saamwerk om die wêreld se grootste menslike byeenkoms moontlik te maak. Tussen al die wêreld se chaos deur vang ‘n foto-herinnering my oog – ‘n oomblik van tien jaar gelede vasgevang deur my lens, toe fotografie nog my daaglikse brood en botter was. Die beeld neem my terug na ‘n tyd toe ek die wêreld deur ‘n ander lens gesien het.
Die son begin nou stadig opkom oor die dakke van die huise oorkant die straat. ‘n Duif koer êrens op ‘n telefoondraad. In die huis langsaan hoor ek hoe die bure se kinders lag terwyl hulle gereedmaak vir skool.
Terwyl die koffiemasjien saggies grom, hoor ek hoe Jolandi in die badkamer besig is om haar hare mooi te maak vir die dag. Die bekende klanke van haar oggend-roetine meng met die reuk van vars koffie.
My selfoon ping – dis ‘n WhatsApp van Temu: “Jou pakkie word vandag afgelewer.” Pakkie tyd! Snaaks hoe iets so kleins my kan opgewonde maak oor die dag – miskien is dit juis in hierdie klein vreugdes waar die lewe se soetste oomblikke skuil.
En skielik besef ek: hierdie Maandag is presies wat ek daarvan gaan maak. Dit kan ‘n las wees, of dit kan ‘n geskenk wees. Die keuse is myne.
Buite begin die verkeer al swaarder word. Motors vol mense op pad werk toe. Elkeen met hulle eie stories, hulle eie drome, hulle eie manier om na hierdie Maandag te kyk.
Ek stap na my studeerkamer toe – my heiligdom waar ek elke dag magic maak. Die gesig in die rekenaarskerm se weerkaatsing lyk ouer as gister, maar die oë glimlag. Want vandag is Maandag, en ek kies om dit te sien as ‘n nuwe bladsy in my lewensboek. ‘n Skoon bladsy. En wat daarop geskryf gaan word, hang van my af.
Pa was reg: dis nie die dag wat die verskil maak nie. Dis hoe jy daarna kyk.
Ek sit voor my rekenaar, gereed vir nog ‘n dag van kreatiwiteit. Die tweede koppie koffie gee daardie ekstra bietjie inspirasie wat elke kreatiewe siel nodig het.
Ja, dis Maandag. En dis wonderlik.